در این‌باره دغدغه‌های زیادی وجود دارد که در گام نخست باید فرهنگ‌سازی شود. خودروهای برقی عملکرد و کارکرد خاص خود دارند در نتیجه فرهنگ استفاده از آنها متفاوت از خودروهای بنزینی است؛ از این‌رو درحال‌حاضر این فرهنگ با فرهنگ حاکم بر موتورسیکلت‌سواران ما فاصله زیادی دارد. این نوع موتورسیکلت‌ها بدون آلودگی بوده و بی‌صدا هستند و این بی‌صدایی یکی از چالش‌ها این نوع موتورسیکلت‌ها است زیرا به‌لحاظ شنوایی گوش ما در ترددهای خیابانی برای عبور و مرور با صدای وسایل نقلیه آشنا و حس شنوایی نوعی مراقبت برای عبور و تردد است.
برای استقبال مردم از وسایل برقی نخست باید روی فرهنگ آن کار کرد. دیگر اینکه باید گروهی از سازمان‌ها و نهادهای گوناگون در کنار یکدیگر یک متولی برای آن انتخاب کنند. سپس برای آن باید مشخصه‌ای تعریف شود و زیرساخت‌های لازم مانند ایستگاه‌های شارژ تعبیه شود. شارژ این نوع موتورسیکلت‌ها از ۲ تا ۴ ساعت به‌طول می‌انجامد. این هم یکی از مشکلات آن است که در راستای خدمات‌دهی بسیار اهمیت دارد. در بحث نرخ نیز نرخ تمام شده برقی‌ها بیشتر مربوط به باتری آنهاست که بعد از ۲ سال مصرف‌کننده باید نصف نرخ موتورسیکلت را برای تعویض آن بپردازد. تامین باتری مناسب از دیگر موضوع‌های خدمات پس از فروش است که هنوز بازار در این‌باره نتوانسته به نقطه مطلوبی دست یابد. موتورسیکلت در کشور ما بیشتر به‌عنوان منبع ارتزاق بوده و با توجه به قدرت خرید مردم پرداخت ۱۰ میلیون تومان که شاید حداقل نرخ باشد برای قشر موتورسیکلت‌سوار زیاد است؛ از این‌رو در این راستا به تسهیلات ویژه برای تولیدکننده و مصرف‌کننده درنظر گرفته شود علاوه‌بر آنکه جا انداختن فرهنگ خودروهای برقی هم زمانبر است.
بهمن ضیامقدم ـ دبیر انجمن صنعت موتورسیکلت